Dr Helene Langer (1888 - 1944)

Helene Langer, urodzona 14 lipca 1888 r. w Petropolis (Brazylia), po śmierci ojca w 1894 r. przyjechała do Pragi, gdzie została przyjęta przez kuzynkę Therese Zuckerkandl i jej męża profesora Roberta Zuckerkandla w miejsce ich córki. Helene Langer ukończyła studia przyrodnicze i doktoryzowała się w 1912 r. w Pradze jako bakteriolog. W 1916 r. wyszła za mąż za dr Wilhelma Langera (1887-1973). W 1919 r. wyjechała z nim do Jeny, gdzie urodziła się trójka ich dzieci: Emma (*1919), Herta (*1921) i Gerhard (*1923). Wilhelm Langer, prawnik i inżynier, kierował biurem hydrotechnicznym założonym przez prof. Rudolfa Straubela (1864-1943) w fabryce zeissa. Rodzina mieszkała najpierw przy Beethovenstraße 15, a od 1929 r. wraz z przybraną matką w willi przy Weinbergstraße.

Po Pogromowej Nocy Rzeszy w 1938 roku Helene Langer była jedną z tymczasowo aresztowanych Żydówek. Dla niej, jej dzieci i przybranej matki pobyt w Niemczech stał się zagrożeniem życia. Została, także po to, by czuwać przy chorej przybranej matce Therese Zuckerkandl. W czasie podróży służbowej jej nieżydowskiego męża, który zapewniał jej jeszcze pewną ochronę, Helene Langer otrzymała 14 czerwca 1944 r. nakaz deportacji. W dniu 16 czerwca rzuciła się na śmierć z urwiska ambony Lutra w jenajskim Mühltal.

W dniu 7 maja 2008 r. przy Weinbergstraße 4a umieszczono kamień węgielny dla dr Helene Langer (inicjatywa Jenaer Arbeitskreis Judentum).